Sırt koruması, boru hattı yapısal malzemelerini korozyondan korumak için olası seçeneklerden biridir. Her şeyden önce gaz boru hatlarına ve diğer otoyollara uygulanır.
Sırt korumasının özü
Sırt koruması özel bir maddenin kullanılmasıdır - elektronegatif nitelikleri arttırılmış bir metal olan bir inhibitördür. Havanın etkisi altında, sırt aşındırıcı faktörlerin etkisine rağmen baz metalin korunduğu çözülür. Koruyucu koruma, katodik elektrokimyasal yöntemin çeşitlerinden biridir.
Korozyon önleyici kaplamaların bu versiyonu özellikle, bir işletme elektrokimyasal nitelikteki korozyon işlemlerine karşı katodik koruma düzenleme kabiliyeti kısıtlandığında kullanılır. Örneğin, işletmenin finansal veya teknolojik yetenekleri güç hatlarının inşasına izin vermiyorsa.
Bir taban yüzü inhibitörü, korunan nesne ile çevresindeki çevre arasındaki geçiş direnci endeksi önemli olmadığında etkilidir. Yüksek lastik sırtı performansı sadece belirli bir mesafede mümkündür. Bu mesafeyi tanımlamak için, uygulanan sırtın antikorozif etkisinin yarıçapının tanımı uygulanır. Bu konsept, koruyucu metalin korunan yüzeyden maksimum çıkarılmasını gösterir.
Korozyon işlemlerinin özü, etkileşim süresi boyunca en az aktif metalin, daha aktif metalin elektronlarını kendi iyonlarına çekmesidir. Böylece, aynı anda iki işlem gerçekleştirilir:
- daha az aktiviteye sahip bir metalde (katotta) indirgeme işlemleri;
- boru hattının (veya başka bir çelik yapının) korozyona karşı korunması nedeniyle anot metalinin minimum aktiviteye sahip oksidasyon işlemleri.
Bir süre sonra, taban yüzünün etkinliği azalır (korunan metal ile temas kaybı veya koruyucu bileşenin çözünmesi nedeniyle). Bu nedenle, taban yüzünün değiştirilmesine ihtiyaç vardır.
içeriğe ↑Yöntem Özellikleri
Asidik ortamlarda aşındırıcı işlemlere karşı koruma sağlayan koruyucular anlamsızdır. Bu tür ortamlarda, taban yüzünün çözünmesi daha hızlı bir hızda gerçekleşir. Tekniğin sadece nötr ortamlarda kullanılması önerilir.
Çelik ile karşılaştırıldığında, krom, çinko, magnezyum, kadmiyum ve diğerleri gibi metaller daha aktiftir. Teorik olarak, boru hatlarını ve diğer metal yapıları korumak için kullanılması gereken bu metallerdir. Bununla birlikte, saf metallerin koruma olarak kullanılmasının teknolojik anlamsızlığını haklı çıkarabileceğinizi bilen bir dizi özellik vardır.
Örneğin, magnezyum yüksek bir korozyon gelişimi ile karakterize edilir, alüminyum üzerinde hızlı bir şekilde kalın bir oksit filmi oluşur ve çinko, özel kaba taneli yapısı nedeniyle çok düzensiz bir şekilde çözünür. Saf metallerin bu tür olumsuz özelliklerini ortadan kaldırmak için, onlara alaşım elementleri eklenir. Başka bir deyişle, gaz boru hatlarının ve diğer metal yapıların korunması, her türlü alaşımın kullanılmasıyla gerçekleştirilir.
Genellikle magnezyum alaşımları kullanılır.Ana bileşene ek olarak - magnezyum - alüminyum (% 5-7) ve çinko (% 2-5) içerirler. Ayrıca az miktarda nikel, bakır ve kurşun eklenir. Magnezyum alaşımları, pH'ın 10.5 birimi (geleneksel toprak, taze ve hafif tuzlu su kütleleri) aşmadığı ortamlarda korozyon koruması ile ilgilidir. Bu sınırlayıcı gösterge, ilk aşamada magnezyumun hızlı çözünürlüğü ve müteakip olarak az çözünür bileşiklerin görünüşü ile ilişkilidir.
Dikkat! Magnezyum alaşımları genellikle metal ürünlerinde çatlaklara neden olur ve hidrojen kırılganlıklarını arttırır.
Tuzlu suda bulunan metallerden yapılmış yapılar için (örneğin, bir su altı boru hattı), çinko bazlı koruyucular kullanılmalıdır. Bu alaşımlar ayrıca şunları içerir:
- alüminyum (% 0.5'e kadar);
- kadmiyum (% 0.15'e kadar);
- bakır ve kurşun (toplam% 0.005'e kadar).
Sulu bir tuz ortamında, çinko bazlı alaşımlar kullanılarak metallerin korozyondan korunması en iyi seçenek olacaktır. Bununla birlikte, tatlı su kütlelerinde ve sıradan toprakta, bu tür koruyucular çok hızlı bir şekilde oksit ve hidroksitler ile büyür, bunun sonucunda anti-korozyon önlemleri anlamlarını yitirir.
Çinko bazlı koruyucular, teknolojik koşulların en yüksek derecede yangın güvenliği ve patlama güvenliği gerektirdiği metal yapıları korozyona karşı korumak için daha sık kullanılır. Bu tür alaşımlara olan talebin bir örneği gaz boru hatları ve yanıcı sıvıların taşınması için boru hatlarıdır.
Ek olarak, anodik çözünmenin bir sonucu olarak çinko bileşimleri kirletici oluşturmaz. Bu nedenle, bu tür alaşımlar tanker gemilerinde petrol veya metal taşımak için boru hattının korunması gerektiğinde pratik olarak tartışılmaz.
Kıyı rafındaki tuz akan su koşullarında, genellikle alüminyum alaşımları kullanılır. Bu gibi formülasyonlar arasında kadmiyum, talyum, indiyum, silikon (toplamda% 0.02'ye kadar) ve magnezyum (% 5'e kadar) ve çinko (% 8'e kadar) bulunur. Alüminyum bileşiklerinin diş özellikleri magnezyum alaşımlarına benzer.
içeriğe ↑Koruyucuların ve boyaların kombinasyonu
Genellikle gaz boru hattını sadece lastik sırtıyla değil, aynı zamanda boya ve cila ile de korozyona karşı korumaya ihtiyaç vardır. Boya, korozyon işlemlerine karşı pasif bir koruma yöntemi olarak kabul edilir ve sadece bir taban yüzü kullanımı ile birleştirildiğinde gerçekten etkilidir.
Bu kombinasyon tekniği şunları yapmanızı sağlar:
- Metal yapıların kaplamasındaki potansiyel kusurların olumsuz etkisini azaltın (soyma, şişme, çatlama, şişme ve benzeri). Bu tür kusurlar sadece fabrika kusurlarının bir sonucu olarak değil, aynı zamanda doğal faktörlerden de kaynaklanmaktadır.
- Kullanım ömrünü uzatırken pahalı koruyucuların tüketimini (bazen çok önemli bir miktarda) azaltın.
- Koruyucu tabakanın metali üzerindeki dağılımı daha homojen hale getirin.
Ayrıca, halihazırda çalışan bir gaz boru hattının, tankerinin veya başka bir metal yapının belirli yüzeylerine boyaların ve verniklerin uygulanmasının çok zor olduğunu da belirtmek gerekir. Bu gibi durumlarda, sadece koruyucu bir sırt ile yapmanız gerekir.
